Surfcamp – Werk – Sky Dive – Moving on...

Hoi mam! en de rest...Het is inmiddels weer 3 weken geleden dat ik mijn vorige verslag erop heb gezet. Tijd voor nummer twee: Surfcamp – Werk – Sky Dive – Moving on.

Aan het einde van mijn vorige verslag was ik, voor de tweede keer, weer net in Sydney aangekomen. Het enige noemenswaardige wat ik nog in Sydney gedaan heb is met de trein naar de Blue Mountains gaan. Heet zo vanwege de blauwige kleur (die vooral ontstaat als het warm is) die er 'hangt'. Ben samen met iemand gegaan die ik tijdens een stadswandeling (gratis, en best leuk) ben tegen gekomen. 2 uurtjes met de trein, en een half uurtje lopen vanaf het station, en je bent bij het mooiste/bekendste deel van de Blue Mountains: 'Three Sisters”. Gewoon 3 stukken steen, ziet er leuk uit maar niet bijzonder. Vanaf daar een wandeling gemaakt van ongeveer 3 uur, die best leuk en mooi was maar eindigde bij een trap met 900 treden. Best zwaar zo aan het einde van een wandeling om die omhoog te gaan, helemaal gezien de staat van de traptreden die soms glad/scheef/klein/ruk waren. Maar uiteindelijk weer boven en naar het station. Vanaf het station, toch een wandelingetje van 4 uur intotaal.

Vanuit Sydney ben ik met de bus voor 5 dagen (waarvan de eerste een reisdag) naar een surfschool gegaan: 'Spot X', het gebied zal vast een andere naam hebben maar die ken ik niet. Elke dag smorgens en smiddags een les, en maar hopen dat je op zo'n plank kan/blijft staan. Veel Noorse meisjes/vrouwen in mijn groep (groep van 30 ongeveer, en de helft bestond uit Noorse dames), waarvan een meisje (ze was 19, maar gaat wel in juli trouwen) op de eerste dag in botsing kwam met twee andere surfers. Gevolg was dat ze haar bewustzijn verloor, en reanimatie/mond-op-mond beademing nodig had. Uiteindelijk moest ze voor een dag naar het ziekenhuis en had ze een hersenschudding. Dag twee kreeg een schots meisje een board tussen dr ogen, en door de klap oorontsteking. Dus het begon goed in mijn groep. Voor mij begon het moeizaam. Ik had een board die best groot was, maar achteraf toch te klein (of smal). Na de eerste dag een ander board gepakt, en de tweede dag ging het al een stuk beter. Het 'buiten komen' (voorbij het eerste stuk naar de achterkant) lukte me goed, het voorbereiden etc. ging ook goed, alleen het staan zelf was wat lastig. Uiteindelijk toch wel een paar keer gelukt, maar het viel me wel tegen. Misschien dat ik later (waar ik nu zit, of nog later) het nog een keer probeer.

Na 'Spot X', toch best intensieve dagen, naar Byron Bay gegaan. Een surfersdorpje/stadje. Hier was het weer niet super, soms zon soms regen, en heb ik niet veel gedaan behalve naar het meeste oosterlijke punt van het Australische vaste land gaan (in de buurt van een vuurtoren) en wat savonds een drankje doen.

Na Byron Bay door naar Brisbane gegaan. Hier had ik het plan om voor twee maanden werk te zoeken en dus een lange tijd te blijven. Eerst mijn Sky Dive 'ingeboekt' voor een week na aankomst, en daarna een baantje zoeken. Het leek me wel wat om als fundraiser aan de slag te gaan. Dus naar advertenties gezocht, en twee of drie gevonden. Het was zaterdag, dus kon niet direct bellen, maar kreeg na mn mailtjes/reacties op maandag direct een telefoontje of ik op dinsdag langs wilde komen voor een gesprek. Dit bleek een groepsgesprek te zijn, vol met 'native english speakers', en het bleek te gaan om huis-aan-huis fundraising (ik dacht in de stad te moeten staan). Er waren een paar plekken beschikbaar, en aangezien sommige ervaring hadden met fundraising en ik geen native english speaker ben, en ik had niet het idee dat ik hier bij zat. Maar tot mijn verrassing kreeg ik die middag het bericht dat ze me graag wilde hebben, of ik de volgende dag wilde beginnen. Ik kreeg nog een telefoontje voor een baan, maar te laat. Dus volgende dag mn eerste werkdag. Eerst verzamelen bij het bedrijf, wat instructies en daarna mee met 3 meiden om te zien hoe zij het doen. Na 1,5 uur had ik het al gezien, dit was niets voor mij. Ik zie mezelf als een open (ook wel nodig tijdens het alleen reizen) en enthousiast persoon, maar hier kon ik mijn ei niet kwijt. Iedereen heeft een hordeur en een gewone deur, waardoor je constant tegen een hordeur staat te praten. De barriere voor een goed gesprek was te groot. Dus besloten om direct weer ontslag te nemen. Nu was ik dus in Brisbane zonder baan, en de stad stond me persoonlijk ook niet aan. De volgende dag ging ook nog de airco kapot in mijn kamer, en je kon geen raam open zetten, waardoor het stonk (voordat ik kwam was er ook nog een lekkage) en heet was. Ik wilde er zo snel mogelijk weg. Dus direct aan het regelen gegaan om de resterende activiteiten/tours/dingen/... in te boeken. Zondags (het was woensdagmiddag en donderdag toen ik dit regelde) direct weg, nadat ik zaterdags ging sky diven.

Zaterdags dus ski diven. Smorgens om 5.45 bij een bushalte (naast mn hostel), met een busje (was de enige die ze moesten oppikken smorgens) naar de sky dive organisatie (aan de rand van de stad in de buurt van een klein vliegveldje). 2 weken ervoor was (bleek later een ander vliegveld te zijn vlakbij) er nog een sky dive vliegtuig bij opstijgen verongelukt (iedereen dood). Positieve is dat ze dan de veiligheidsmaatregelen weer aanscherpen en goed na leven. Uiteindelijk was mn tandempartner (je springt niet alleen) een kop kleiner (ik dacht dat ze altijd groter waren), en een van de eerste dingen die ik vroeg is of hij wilde zorgen voor wat koprollen/draaien/spinnen/weet ik veel wat in de lucht. Weet hij direct hoe ik er in sta. Achterstevoren (heel raar om zo op te stijgen) in een vliegtuigje met 6 of 7 koppels. En de lucht in. Vanaf 14.000ft (ongeveer 4.300 meter) zou ik springen. Wij waren het tweede koppeltje, dus luik open eerste springt eruit, opschuiven, fouten uit het vliegtuig, rug buigen, naar achter hangen en hij 'duwt' ons naar buiten. Eerst maak je wat koprollen en dingen, nadat hij me op mn schouder tikt maak ik me breed voor stabilisatie en val je al rond draaiende nog wat naar beneden. Ik dacht dat de helft (vrije val van 60/65 sec.) er op zat en ineens ging de parachute al open. Het ging dus best snel allemaal, denk dat het vooral met het eerste stuk van springen en ronddraaien te maken heeft. Nadat alles goed was mocht ik ook nog even de parachute besturen, wat minder gevoelig was dan ik dacht, en maken we een landing. Appeltje-eitje. Minder spanning/adrenaline dan ik dacht, maar wel de moeite waard.

Volgende dag op de bus naar Rainbow Beach, en daar ben ik nu. Eind april zal ik al in Cairns zijn, en begin mei zal ik al mijn tours al gedaan hebben. Het gaat dus erg snel. Ben wel van plan om in Cairns nog naar een baan te zoeken, maar denk nu meer aan een farm job. Lekker je uurtjes draaien zonder al te veel rariteiten. Ik zie wel of dit lukt, zo niet dan ben ik eerder thuis. Ook wil ik (ligt aan mn geld en de tijd die ik heb) misschien nog 'even' naar Vietnam gaan. Nu ik toch in de buurt ben. Zijn vast ook wel mensen voor te porren die ik heb leren kennen, of in ieder geval Thailand ofzo, maar dat is allemaal een latere zorg. Eerst nog een maandje vol activiteiten!!

Tot de volgende keer lieve kijkbuiskinderen...

+ 2 foto's sky diven en 3 foto's vanaf mn telefoon...